[Rodzaje]
1. Podstawowe rodzaje wykładni prawa to:
a) wykładnia językowa;
b) wykładnia systemowa;
c) wykładnia funkcjonalna.

[Hierarchia]
1. W prawie podatkowym podstawowe znaczenie przypisuje się wykładni językowej, jako relatywnie najbardziej przewidywalnej dla podatnika.
2.. W doktrynie podkreśla się również, że wybór metody wykładni powinien być oparty na poprawności jej efektów, a nie na dogmatycznym założeniu wyższości jednej metody nad innymi.
3. Wskazuje się również, że przesłanki odstąpienia do wykorzystania wykładni językowej mogą być następujące:
a) wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięć niedorzecznych,
b) godzi w cel instytucji prawnej (podważa ratio legis przepisu),
c) pomija oczywisty błąd legislacyjny,
d) prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi.

(NSA II FPS 2/10)

Utrata mocy przepisu prawa może nastąpić na skutek:
a) uchylenia danego przepisu prawa lub całego aktu normatywnego przez przepisy derogacyjne zawarte w innym akcie normatywnym;
b) wyroku Trybunału Konstytucyjnego, z chwilą uznania go za niekonstytucyjny lub nielegalny;
c) upływu czasu – dotyczy to głównie tzw. aktów normatywnych okresowych (np. ustawa budżetowa).

[Art. 217 Konstytucji, wyłączność ustawowa w stosunku do podstawowych elementów konstrukcyjnych podatków]
Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

[Art. 123 ust. 1 Konstytucji, zakaz rozpatrywania w trybie pilnym projektów ustaw podatkowych]
Rada Ministrów może uznać uchwalony przez siebie projekt ustawy za pilny, z wyjątkiem projektów ustaw podatkowych,

[Art. 168 Konstytucji, jst mają prawo do ustalania wysokości podatków w zakresie ustawowym]
Jednostki samorządu terytorialnego mają prawo ustalania wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie określonym w ustawie.

1. Pogląd taki jest zasadny, ponieważ umowy międzynarodowe (w tym umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania) ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy nie da się pogodzić z umową (art. 91 Konstytucji).
2. W celu uniknięcia wątpliwości co do sposobu rozstrzygania kolizji polskiej ustawodawca w regulacjach podatkowych często wskazuje na zasady pierwszeństwa umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przed ustawami zastrzegając to wprost w treści stanowi innych przepisów stosując m.in. formułę: 
stosowne przepisy artykułu (tutaj: wskazanie stosownego przepisu) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wyrok NSA z dnia 25.5. 2016 II FSK 1308/14

1. Obowiązek stosowania co najmniej 14 dniowego  vacatio legis dla ustaw, w tym ustaw podatkowych unormowany został w ustawie o ogłaszaniu aktów normatywnych. 

2. Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że podatnicy powinni mieć czas na dostosowanie swoich decyzji dotyczących rozliczeń podatkowych i wskazał, że dla podatków płaconych w skali rocznej ustawy powinny być ogłaszane nie później niż na miesiąc przed końcem danego roku podatkowego.  

3. W uzasadnianych przypadkach dopuszcza się krótszy termin vacatio legis niż 14 dni zastrzeżeniem, że można go zastosować, jeżeli ważny interes państwa wymaga natychmiastowego wejścia w życie aktu normatywnego i zasady demokratycznego państwa prawa nie stoją temu na przeszkodzie.

[Istota]
Wyrok interpretacyjny jest orzeczeniem, które wydaje Trybunał Konstytucyjny (TK) w celu ustalenia zgodności lub niezgodności określonego przepisu prawnego z konstytucją, w określonym jego rozumieniu (przepis jest utrzymywany w mocy, pod warunkiem jego prokonstytucyjnej wykładni, interpretacja odmienna jest niekonstytucyjna). 

[Skutki prawne]
1. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają charakter powszechnie obowiązujący i są ostateczne. (art. 190 Konstytucji).
2. Orzeczenia TK stanowią podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania.

[Znaczenie w praktyce podatkowej]
Zgodnie z przepisami Ordynacji Podatkowej orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające niezgodność przepisu z Konstytucją, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową upoważnia do wznowienia postępowania podatkowego (sprawa musi być zakończona decyzją ostateczną).